بایدها و نبایدهای ارتقاء کیفیت آموزش عربی و معرفی عوامل چالش‌زا از نگاه دبیران عربی و دانش‌آموزان متوسطه (مطالعه موردی دوره اول متوسطه مدرسه دخترانه در شهر شاهرود)
کد مقاله : 1009-ARCONF (R1)
نویسندگان
محدثه برقی *1، هدایت الله تقی زاده2
1ایران - سمنان - شاهرود - اداره آموزش و پرورش منطقه بسطام
2استادیار و عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید مفتح شهرری
چکیده مقاله
در این تحقیق تلاش شده با استفاده از نظرات دبیران محترم عربی بعنوان متخصصان درگیر آموزش و مهم‌ترین افراد دخیل در میزان موفقیت آموزش و یادگیری زبان عربی استفاده بهینه به عمل آید. همچنین شواهد و تحقیقات علمی ارائه شده، چالش‌های موجود در نظام آموزشی در حیطه عناصر برنامه درسی آموزش عربی، عوامل تعدیل‌کننده یادگیری زبان خارجی (شامل موانع، مزیت‌ها و عوامل تسهیل)، پیامدها (مثبت و منفی)، ویژگی‌های زمینه‌ای (تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، ساختاری) که باید در آموزش زبان خارجی مورد توجه قرار بگیرد و جزئی از عامل درونی و بیرونی تأثیرگذار در آموزش و یادگیری زبان خارجی همانند عربی می‌باشند، مورد مطالعه و بررسی و نتیجه‌گیری قرار گیرد. برای اعتبارسنجی داده‌ها دو نمونه پرسش‌نامه‌، در اختیار جامعه آماری 200 نفری قرار گرفته است. نتیجه اینکه کتاب‌های درسی زبان عربی بر اساس مهارت‌های خواندن و ترجمه، تألیف شده‌اند. لذا هدف از یادگیری زبان عربی باید افزایش مهارت مکالمه باشد تا بتوان از طریق آن به مهارت ارتباط دست یافت. تحلیل نظرخواهی دبیران نشان می‌دهد باور و نظر معلمان در رابطه با آموزش زبان عربی به جهت عوامل بیرونی (از قبیل امکانات نامناسب، عوامل فرهنگی خانواده و دانش‌آموزان، عدم هماهنگی در برنامه درسی و محتوای کتاب‌ها) و عوامل مادی و معنوی (از قبیل انگیزه) متفاوت از عملکرد آنها در کلاس درس می‌باشد. لذا با ایجاد هماهنگی و همسویی مطلوب برنامه درسی و چهار عنصر «هدف»، «محتوای کتب درسی»، «ارزشیابی» و «زمان» در جهت تقویت توان ارتباطی دانش‌آموزان، می‌توان به تغییر فرهنگ آموزشی تأثیرگذار بر عناصر دیگر برنامه درسی امیدوار بود.
کلیدواژه ها
زبان عربی، زبان دوم، عوامل چالش‌زا در آموزش زبان عربی، برنامه‌ریزی درسی، آسیب‌شناسی
وضعیت: پذیرفته شده